Sorry mensen...

3 juni 2017 - Picton, Nieuw-Zeeland

Lieve mensen,

Sorry dat ik al zo lang niks meer geschreven heb maar ik heb de tijd of zin (voornamelijk zin) niet echt kunnen vinden om weer verder te gaan met de blog. Ik zal jullie nu niet gaan vervelen met een mega lange blog die veel te lang is om leuk te vinden maar ik ben van plan om de komende dagen een aantal dingen in te halen.

Ondertussen ben ik het hele Zuidereiland al rond geweest en heb ik nog maar iets meer dan 3 weken te gaan voordat ik weer naar Nederland kom. Het Zuidereiland is nog mooier dan het Noordereiland en het weer lijkt niet eens op winter. Over het algemeen kwamen de temperaturen niet ver onder de 10 graden en heb ik amper regen gehad het was dus ook prima te doen. Verder heb ik zoveel leuke mensen ontmoet en zoveel nieuwe dingen gedaan waaronder skydiven (ja echt) en liften. Ook heb ik er al weer verschillende vakantieadresjes bij in een aantal verschillende landen.

De laatste keer dat ik iets heb geschreven was in Taupo. Dat is ondertussen al bijna 7 weken geleden. In Taupo heb ik op de Tongariro Alpine Crossing niet gigantisch veel gedaan. Maar de Crossing alleen al is het stoppen waard. Het is een zware, 19.4 km lange hike die ongeveer 6-8 uur in beslag neemt. Het begint na een uur ongeveer met wat ze noemen 'The Devils Staircase'. Hier is niks aan gelogen, het is een hel om de trappen te beklimmen aangezien het hoogte verschil zo'n 800 meter is. Dit is dus een aardige klim. En als je denkt dat als je bij de top bent je toch ongeveer op de helft moet zijn (dat dachten wij dus), dan kom je aardig bedrogen uit. Het was een lange, zware maar ook prachtige tocht en stiekem ben ik best wel trots dat ik het gedaan heb. Daarna voelt het alsof je elke hike aankunt, alleen niet dezelfde dag, of de dag erna. we waren gesloopt aan het einde maar het voelde vreselijk goed dat we het toch maar even gedaan hadden. En ondanks het uitzicht wat een beetje tegen viel door de wolken was het een fantastische dag.

De dag daarna ben ik naar Wellington vertrokken, wat me als stad een beetje tegen viel. Ik heb me prima vermaakt maar niet enorm veel gedaan doordat de stad me niet echt beviel en ik niet echt iemand had om wat mee te doen doordat mn kamergenootjes het druk hadden met werk en werk vinden. Wel ben ik toen naar het Te Papa museum geweest, maar ook dit was niet zo goed als iedereen had gezegd. Het kwam grotendeels overeen met het Auckland Museum waar ik al geweest was. Er was daarentegen wel 1 tentoonstelling over Gallipoli die erg interessant was mede doordat ik daar nooit echt wat over geleerd heb.

Na zo'n 4 dagen was het tijd om naar het mooie Zuidereiland te vertrekken. Hiervoor was het nodig om de ferry te nemen. Deze tocht was zo mooi dat het niet alleen een vervoermiddel is maar een bezienswaardigheid op zich. Het uitzicht vanaf de ferry is zo mooi en het verschil tussen noord en zuid was op mijn tocht zo groot en zo mooi dat ik oprecht bijna 3 volle uren van het uitzicht heb kunnen genieten. Na deze 3 uur heb kwamen we aan in Picton wat een schattig klein sprookjesachtig dorpje leek vanaf het water. Hier heb ik een dag doorgebracht met leuke mensen en een raar Duits spelletje maar verder niet heel veel gedaan. De volgende dag was het alweer tijd om door te reizen naar Nelson en mijn reis op het Zuidereiland echt te beginnen.

Foto’s

2 Reacties

  1. Stella:
    21 juli 2017
    Jaaa Nyn, weer een verhaal. Wat klinkt het allemaal gaaf!!! nog veel plezier de laatste 3 weken!!!
  2. Riet:
    21 juli 2017
    Prachtig Nynke, wat heerlijk dat je zo geniet van de prachtige natuur en het avontuur op zich.Het is een hele ervaring.
    Terug in Nederland zul je nog vaak aan terug denken, dus blijf vooral genieten.